na południe od Everestu

znowu odnalazły cię góry. zażywasz bieli

rozsmakowując się w odcieniach.

noc gasi pragnienie, gdy w namiocie z widokiem

na nagie ściany, szepczesz do snu

litanię szczytów.

świt oswoi rozległe przestrzenie

poprzecinane kantami.

oślepione słońcem linie zatracą krzywizny,

ukazując twoją  jasną górę.

/Iwona Niedopytalska/

dzikie magnolie

rzeczywistość zwalnia w powietrzu lekkim

od ciszy. niespiesznie płynie

kiedy wychodzisz z cienia góry,

by podarować mi wszystkie kwiaty Himalajów

i roztargniony uśmiech.

lasy czerwone od rododendronów

zawstydzą moje myśli. opadną

powieki jak płatki sadów
kwitnących w dolinach pod szczytami,

gdy podarujesz.

/Iwona Niedopytalska/