kiedy
nie rezonuję ze światem
w którym ludzie
mieszają krople z drobinami lodu
odpływam jak wody
niesione przez rzekę
nuty smutku osiadają na dnie
cichną wszystkie słowa
i teorie bezwzględności
światło to fala
której prędkość jest zawsze
taka sama
rozlewam się w wielką deltę
i pozwalam otulić
tylko morzu
/Iwona Niedopytalska/
noc rozplata kometom warkocze
biegną po bezsennym niebie
na zatracenie życzeń
nic ich nie zatrzyma w locie donikąd
rajskie destynacje
kuszą ilością gwiazdek
lecz dla nas zaczął się czas
podróży w jednym błysku
obrażamy się na księżyc
widząc tylko ciemną stronę
snuję myśli od gwiazdy do gwiazdy
łapiąc perskie oczka na ciemnym bezkresie
taka wielka przestrzeń
a ja - wolny ptak
nie mam gdzie latać
/Iwona Niedopytalska/
morze zaczesane w miękkie fale
lśni śródziemnomorskim błękitem
uwolniona od ograniczeń
wsuwam stopy w piasek
i idę
przed siebie
do ciebie
by ściszyć dzień do szeptu
/Iwona Niedopytalska/
