wyspy leniwe

życie płynąc niespiesznie przecieka

przez palce. sączę poranną kawę

w miejscu, gdzie domy małymi oknami

patrzą na łodzie, które zdają się wisieć

w powietrzu, kołysząc świt
szerokimi biodrami.

pokrzykiwania mew mieszają się

z melodią kutra, rysującego ślad

na błękicie. myśli siadają jak ptaki,

by odpłynąć, zanim słońce utonie

za linią horyzontu.

orzeźwiam twarz i dłonie listkami limonki

zanim przyjdziesz na taras głodny

wewnętrznych podróży.

/Iwona Niedopytalska/