rozplątana

odkąd przestałam cię kochać  mam większe oczy,

a w sercu przestrzeń, gdzie senny spokój

kładzie się cieniem w zaułkach.

na języku nie płoną już słowa,

zgasły zalane czerwienią. wina

tylko żal - zbyt szybko spływa po smukłej szyi

butelki.

oddycham ciszą i dymnym zapachem paczuli,

snującym się po domu wśród chwiejnych nastrojów.

sypiamz bezimiennymi obrazami. o brzasku

odchodzą w stronę wątłego światła,

zostawiając na skórze księżyc.


/Iwona Niedopytalska/