dno ucieka w dół

nie spiesz się
gdy zanurzasz usta
w płytkim oddechu

pod tobą rozpływam się w fali

poprowadź mnie na głębiny
gdzie niebo wyślizgnie się
spod stóp

 /Iwona Niedopytalska/

we włosy wplątała się noc

w ciemności drżą światła
sennego miasteczka
 
powietrze jeszcze wibruje
głosem spóźnionych cykad
a już noc plącze włosy i myśli
 
prosimy dotykać szepczą oczy
otwierając się na doznania
pod powierzchnią słów
głębokie morze
zdzierające piasek z plaży
 
i my dwoje wyrzuceni na brzeg
łóżka

 /Iwona Niedopytalska/

sjesta

 słońce w zenicie

w wyludnionych oczach
błękit po horyzont

owijam się wokół ciebie
jak leniwe koty wokół glinianych donic

czas nie śpi
gorące chwile lewitują
w powietrzu

myśli szwendają się po głowie
kręcą w kółko i ze zdumieniem wracają
do tych samych miejsc
na skórze

spod przymkniętych powiek
uciekają sekundy

zanim zasnę rozebrana ze złudzeń

/Iwona Niedopytalska/

słońce w zenicie

w wyludnionych oczach
błękit po horyzont

owijam się wokół ciebie
jak leniwe koty wokół glinianych donic

czas nie śpi
gorące chwile lewitują
w powietrzu

myśli szwendają się po głowie
kręcą w kółko i ze zdumieniem wracają
do tych samych miejsc
na skórze

spod przymkniętych powiek
uciekają sekundy

zanim zasnę rozebrana ze złudzeńsłońce w zenicie

w wyludnionych oczach
błękit po horyzont

owijam się wokół ciebie
jak leniwe koty wokół glinianych donic

czas nie śpi
gorące chwile lewitują
w powietrzu

myśli szwendają się po głowie
kręcą w kółko i ze zdumieniem wracają
do tych samych miejsc
na skórze

spod przymkniętych powiek
uciekają sekundy
zanim zasnę rozebrana ze złudzeń

dzikie gęsi

popielaty klucz
otwiera przede mną niebo
ale nie mam skrzydeł
by odlecieć jak one

stoję i patrzę
jak wierni sobie wędrowcy
wykrzykują w locie swoje imiona

ja szepczę twoje
na wiatr

/Iwona Niedopytalska/