w rozgrzanym powietrzu faluje wyobraźnia

czas ma tutaj wolne. obija się, spacerując

sennymi uliczkami albo roztapia w słońcu godziny.

siga, siga* - szepcze do ucha i czeka aż lekki wiatr

poniesie zapach spokoju, z nutą czosnku i oliwy.

domki wspinają się po zboczach, a twoje oczy po piersiach

uwolnionych od konwenansów, falujących niespiesznie

przy każdym ruchu dłoni, które nabierają mezedes*.

karmisz się tym widokiem, popijając winem ze szklanki.

papierowe obrusy,  niewzruszone plamami,

podrygują w jednorazowym tańcu. rozmowa płynie

w kierunku wieczora. słowa kołyszą łagodnie jak łódki

zacumowane u nabrzeża.

płynność przenosi się w biodra.

_____________

*siga, siga (gr.) – powoli, powoli.

* mezedes – danie „na jeden kęs”.


/Iwona Niedopytalska/